როს ვუკვირდები თავის თავს…
და არ ვემ−დუ−რი მე−ტა−და:
მადლს დავთვ−ლი ა−თა−სო−ბი−თა,
ცოდ−ვა სამ რჩე−ბა კენ−ტა−და,
მხრე−ბი მესხ−მე−ბა, ვიზრ−დე−ბი,
ცად ვი−წევ ა−საფ−რე−ნა−და;
გაჩნ−დე−ბა სით−ღაც ნა−თე−ლი,
გულს ჩა−მიდ−გე−ბა სვე−ტა−და;
ზღვავ−დე−ბა მ−წყობ−რი სი−ტყვე−ბი
ქა−ღალდ−ზე და−სა−ბღერ−ტა−და;
მითრ−თი−ან გუ−ლის სი−მე−ბი
სი−ა−მოვ−ნე−ბის ღმერ−თა−და.
ა−რა ვსთქვა, არ შე−მიძ−ლი−ან,
მო−ნა ვარ მა−შინ ჩან−გი−სა;
ნაც−ნობ−ნი მე−უბ−ნე−ბი−ან:
“ჭი−რი−მე შე−ნის ჰანგისა!”
თა−ვა−დაც მომ−წონს: სა−ა−მოდ,
ხმა მ−წყობ−რად ადის-დადისა;
ჰქუხს ჩან−გი, ა−ღარ ის−ვე−ნებს,
მეც მხო−ლოდ მღე−რა მწა−დი−სა;
იშ−ლე−ბა, მღე−რაში დნე−ბა
ბუ−დე ყვე−ლა სხვა დარ−დი−სა.
ზღვად ვცუ−რავ ნე−ტა−რე−ბი−სა,
წვე−რი ხელ−თა მაქვს კალ−თი−სა,
უფ−ლის და მის−თა მსა−ხურ−თა
ლოცვა-კურთხევა მამ−დი−სა;
კალ−თა−ში ვარ−დი მეშ−ლე−ბა,
თავ−ზე მა−ნა−ნა დამ−დი−სა.
მად−ლო−ბე−ლი ვარ მშობ−ლი−სა,
ჩე−მის გა−ჩე−ნის, გაზრ−დი−სა.
და თუ ცოდ−ვე−ბი მომ−ჭარბ−და,
სდუმს ჩან−გი, გუ−ლი ბნე−ლი−ა,
ვცდი−ლობ, რომ ლა−ღად ვიმ−ღე−რო,
სი−ტყვა გავ−ლე−სო ცხე−ლი−ა;
ა−მა−ოდ ვტან−ჯავ თა−ვის თავს…
ვამ−ხელ და გა−სამ−ხე−ლი−ა:
ი−გივ მარჯ−ვე−ნა და კა−ცი,
ი−გივ კა−ლა−მი მჭრე−ლი−ა
დაჩ−ლუნ−გე−ბუ−ლა, დამდგა−რა,
შე−მოჰხ−ვე−ვი−ა გვე−ლი−ა.
ჯო−ჯო−ხეთ−ში ვარ, ვიწ−ვე−ბი,
გა−ჩე−ნის დღე−სა ვ−წყევ−ლი−ა.
ა−სე ყო−ფი−ლა, მგო−სან−სა
თუ მად−ლი გა−მო−ე−ლი−ა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მოელოდეთ მეტს თქვენი შვილებისგან
ადამიანებს გააჩნიათ გარკვეული მოლოდინები (სკოლამდელი აღზრდის ჩათვლით). „გვაქვს იმის მოლოდინი, რომ ბავშვები სკოლაში თავად დაისხამენ წყალს, აალაგებენ მაგიდას, დაკიდებენ ქურთუკს - და ისინი ამას აკეთებენ“ - ამბობს ჯენიფერი ზებუკერი, ნიუ-იორკის 92-ე ქუჩაზე არსებული საბავშვო ბაღის მასწავლებელი. „თუმცა, საკლასო ოთახის დატოვების შემდეგ, ისინი ცერა თითს პირში ჩაიდებენ და ჩაჯდებიან საბავშვო ეტლებში“. ამიტომაც გქონდეთ მეტი მოლოდინი, რაც შეესაბამება ბავშვების მაქსიმუმს.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ინტერნეტი ტყეშინინო მზესელი |
 |
სევდის ბაღსბესიკი |
 |
საზიარო ნაკვეთივასილ გულეური |
 |
ყვარლის მთებსილია ჭავჭავაძე |
 |
აღმართ-აღმართაკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
აღმოხდა მნათი აღმოსავალს, მზეებრ ცხოველინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ერთგული მეგობარილუარა ჭანტურია |
 |
ბაბუს ჯოხინესტან კუპრავა |
|
ვულოცავ!ნესტან კუპრავა |
 |
მიაბოტებსმაყვალა მრევლიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ბარდნალალადო ასათიანი |
|
ალექსანდრე ჭავჭავაძის საფლავზედაკაკი წერეთელი |
|
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
 |
ჩემი ვედრებავაჟა–ფშაველა |
 |
ქარი არხევდა იტალურ შობის ხეს ტრიპოლისშიგალაკტიონ ტაბიძე |
